deep in touch
dizimdeki diken yaraları hiç geçmesin istiyorum.
işte o kadar kayıbım.
işte o kadar kayıbım.
yavaş yürü, hayallerimin üzerine basıyorsun.
'Kırlarda ağaç tepelerini okşayan gizli bir meltem gibi esmeli, ancak bir kelebek gibi güçlü olmalı ve bir veronika çiçeği gibi zarif kalmalı...'
10 Yorum:
Neden söylelin böyle şimdi?
Yazara anlam sorulur mu?
Okuyucu nasıl isterse öyle yorumlama hakkına sahiptir. :p
Ama çok merak ettiysen küçük bir açıklama, unutulmayan bir günün ardında kalan tek şey bu yaralar.
Çocukluğumda köy ortcmında ayaklarım ve dizlerim yara bere içinde olurdu.Yalınayak gezmediğimiz tarla, bahçe, kır, ova kalmazdı. Dikenli bir yolda yürürsünüz ama sonunhda bir ferahlığa çıkarsınız. Hayat işte böyledir. Biraz sabır mı dileyelim. Sabrın meyvesi sonradan olgunlaşırmış.
Bu yara kapanmayacak ama, biliyorum. Hani bazen, bakar da sanki görür gibi olursun o çocukluk yaralarını.. Öyle. Taşıyacağım bu yaraları bir yerlerimde. Hep.
Bknz: anılara sadık olmak
hiçbi boka yaramadığını bile bile
bazen hoş olabiliyor ama ;o
diken yaraları mı, anılar mı? :P
Ben de hemen geçmesini diliyorum, geçmişle aramızda bi bağ kalmamalı..
Geçmişle aranda istesen de bağ kalacak ki :)
Yorum Gönder
Damlat mürekkebini kağıdıma sen de! Dinliyorum?
Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]
<< Ana Sayfa