midnight sonata

Ben ezelden beri sevilmedim. Kapılar aşındırdım aşk uğruna, eşiklerde uyudum. Kış, ayaz dinlemeden sokaklarda aşk kırıntıları aradım. Kalbimi üşüttüm.

Mendil oldum kirli bedenlere.

Şimdi uzun yıllar sonra ilk defa seviyorum birini. Her geçen gün bir yaram daha karışıyor yokluğa… ama korkuyorum. Hiç mutluluğa bu kadar yaklaşmamıştım çünkü.. Yine ayağım kayar da düşersem kalbinden diye korkuyorum. Bir hata yapar da her şeyi bok edersem diye korkuyorum köpek gibi.

Çünkü son bir hamleyle ayağa kalktım ve meydan okudum karanlığa. Bahşedilen tek mumumu da söndürürlerse enkaz olur ruhum.

Düşerim uçurumdan.