La Rêve Roux.

Vakit yalnızlık vakti.
Demir almak zamanı gelmiş umut limanından.

Son kez ciğerlere doldurmak gerek deniz kokusunu, ağır ağır. İliklere kadar hissetmek gerek son umut kırıntılarını. Yürekteki şimdi ne olacak korkusunu, bedendeki acı anılar tortusunu içinde yalan aleve atmalı. El sallamalı martılara hareket ederken gemi, ve dönmeli yüzünü okyanusa, sonunun bilinmediği..

Çekip gidiyor güneş, başka diyarları aydınlatmaya. Başka yüreklere doğmaya. Ve alçalıyor ufuktan sessizce, son ışığını da bırakırken bu şehre.

Yürüyün, bakmayın arkanıza!

 Tutunun güneşe. 

Saklayın onu. 

Doğun yeni yüreklere, yeni sokaklara, kentlere güneş misali.

 Eminim onlar da gecelerini aydınlığa kavuşturacak bir güneş arıyorlardı.