et fictum, fit factum

kızıl kana bulanmış hayallerim, salınıyor zihnimin kuytu köşelerinde.

Boğazımdan ılık ılık akan acıyı engelleyememek beni kahreden. Tıpkı tek çözümümün 50 mglık haplar olduğunu bilmek gibi. Çaresiz hissetmemek ne mümkün? Bu, bunun gerçeği. Ruhum kırgın.

Bu, tüm geçmişime yazacağım son yazı. Tek yazı belki de duygularımı tüm çıplaklığıyla anlatabildiğim, paylaşabildiğim haykırırcasına. ''-di'' li geçmiş zamanda hapsolmuş bedenim azad olacak belki de bundan sonra. Kursakta kalan hevese benzettiğim ruhum bulacak aidiyetini.

işte başlıyorum kendimle

yüzleşmeye

bulmaya kendimi karanlık dehlizde

Andım olsun ki bu sondur sizlere. Fosillerinizden kömürler ürettim kalbimde, yakıp ısınacağım bu gece belki de. Ve seher.. içimi ısıtan seher. Hepinize, söylemek istediğim yegâne cümleyi söyleyeceğim.

Pardon, tanışıyor muyuz?