Viva La Alegria

yavaş yürü, hayallerimin üzerine basıyorsun.

Fotoğrafım
Ad:
Konum: Istanbul

'Kırlarda ağaç tepelerini okşayan gizli bir meltem gibi esmeli, ancak bir kelebek gibi güçlü olmalı ve bir veronika çiçeği gibi zarif kalmalı...'

Pazartesi

et fictum, fit factum

kızıl kana bulanmış hayallerim, salınıyor zihnimin kuytu köşelerinde.

Boğazımdan ılık ılık akan acıyı engelleyememek beni kahreden. Tıpkı tek çözümümün 50 mglık haplar olduğunu bilmek gibi. Çaresiz hissetmemek ne mümkün? Bu, bunun gerçeği. Ruhum kırgın.

Bu, tüm geçmişime yazacağım son yazı. Tek yazı belki de duygularımı tüm çıplaklığıyla anlatabildiğim, paylaşabildiğim haykırırcasına. ''-di'' li geçmiş zamanda hapsolmuş bedenim azad olacak belki de bundan sonra. Kursakta kalan hevese benzettiğim ruhum bulacak aidiyetini.

işte başlıyorum kendimle
yüzleşmeye
bulmaya kendimi karanlık dehlizde


Andım olsun ki bu sondur sizlere. Fosillerinizden kömürler ürettim kalbimde, yakıp ısınacağım bu gece belki de. Ve seher.. içimi ısıtan seher. Hepinize, söylemek istediğim yegâne cümleyi söyleyeceğim.

Pardon, tanışıyor muyuz?

Etiketler:

0 Yorum:

Yorum Gönder

Damlat mürekkebini kağıdıma sen de! Dinliyorum?

Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]

<< Ana Sayfa