ezbere saydım hasretlerin adını.

Kilise çanları vuruluyor 4 kez. Simsiyah yollara hayat veren birkaç loş sokak lambası.


Savaşmak, savaşmak, savaşmak. Ruhumuza batan çivilere alışmaya çalışmak. Hayatlar gelir, geçer bedenlerimizden. Silinir yüzleri, yitip gider sesleri. Bize kalan, yüreğimize atılan kor silsilesi..


Mutluluk kokan bir adamdı aradığım aylarca cadde cadde, sokak sokak. Ruhumun kaybolan yarısıydı yanlış insanlarda dilendiğim. Karşılıksız sevgiydi uğruna nice namerde sarıldığım..

Hayır, yapamam. Ben sevilmek için yaratılmamışım diğer yarım.. Seni bulsam da bir olamaz bedenlerimiz artık. 


Sahne bitti.
Perde kapandı.
Belki başka bir boyutta, başka hayatlara can olur yüreklerimiz.
Sen, hep orada
kal.