Karganın kedi maması yediğini biliyor muydunuz?
Kendime bir ev inşa etmiştim asırlar önce. Kiminle, nerede kayboldu bilmiyorum. Gören oldu mu?
21 enkazıma 1 enkaz daha katacağım 1 ay sonra. Zaten açıp Teoman dinlemeye başlıyorsam gerçekten yaşlanmışım demektir, hiç sevmem o iti. Kattığım her enkaz beni kendi sonuma da yaklaştırırken evime bakıyorum. Kaybettiğim evin aslında tam içindeyim. Kaybolan kendimim belki de, eskizlerim bulanık. Güzel resim de çizemem zaten. O yüzden mimar olmadım.
Oysa bilirim, bir eve ait hissetmemek baş belası bir sancıdır. Herkese musmutlu evler çizmek isterdim. Kimse bir daha evini kaybetmesin diye. Deniz kumu güzeldir ama ev yapımında kullanılmaz derdim müteahitlere. Ya da tutardım kolunu tüm doğal afetlerin, sorardım bizden ne istiyorlar diye.
Sigara öldürür ama oksijenin de yaşattığını söyleyemeyeceğim.
Velhasıl hayatımı insan haklarına adadım. Umarım insanlar beni benim Ankara'yı sevdiğim kadar severler. Çünkü Ankara gibi suratsız ve griyim. Karasal iklimimde çirkin çiçekler açar.
Artık evde Vagon çayı yapabiliyorum. Evimdeki fotoğraflardan bir güzel keşfetti gizli malzemeyi. Anlayacağınız artık hayatın hiçbir sırrı kalmadı.
Konudan uzaklaşıyorum, evim diyordum. Her zamana bir anı yüklemek beynimizi yoruyor olmalı. Evimi de yormuş, boyaları atıyor ağlamaktan. İstanbul'u kusuyor duvarları. Miadı dolmuş, ama o da benim gibi vedaları sevmez. İçine içine kusuyor işte tüm anıları.
Sonbahar da bitti yine. Biten her şey güzeldir. Bitmeseydi güzelliğini anlayamazdık, bundan eminim. Çünkü insanoğlu unutkan ve nankördür. Ona, bir şeylerin iyi olduğunu hatırlatmak için önce bitirmek gerekir. Bir daha sahip olamayacağını vurgulamak gerekir. Birdenbire biten şeylerin aslında en değerli şeyler olduğunu düşünürüz o zaman. Hayat çok değerlidir; çünkü biter. Hayatın sadece iki kişinin genlerini karıştırarak ortaya çıkardığı bir madde olduğunu kabul etmek işimize gelmez. Yedi milyar aynı tür hayvanı sui generis önemli kılan şey hepsinin ayrı ayrı bir sürü bitecek şeye sahip olması ve onları sonunda kaybetmesidir.
Artık siz de hayatın sırrını biliyorsunuz.
21 enkazıma 1 enkaz daha katacağım 1 ay sonra. Zaten açıp Teoman dinlemeye başlıyorsam gerçekten yaşlanmışım demektir, hiç sevmem o iti. Kattığım her enkaz beni kendi sonuma da yaklaştırırken evime bakıyorum. Kaybettiğim evin aslında tam içindeyim. Kaybolan kendimim belki de, eskizlerim bulanık. Güzel resim de çizemem zaten. O yüzden mimar olmadım.
Oysa bilirim, bir eve ait hissetmemek baş belası bir sancıdır. Herkese musmutlu evler çizmek isterdim. Kimse bir daha evini kaybetmesin diye. Deniz kumu güzeldir ama ev yapımında kullanılmaz derdim müteahitlere. Ya da tutardım kolunu tüm doğal afetlerin, sorardım bizden ne istiyorlar diye.
Sigara öldürür ama oksijenin de yaşattığını söyleyemeyeceğim.
Velhasıl hayatımı insan haklarına adadım. Umarım insanlar beni benim Ankara'yı sevdiğim kadar severler. Çünkü Ankara gibi suratsız ve griyim. Karasal iklimimde çirkin çiçekler açar.
Artık evde Vagon çayı yapabiliyorum. Evimdeki fotoğraflardan bir güzel keşfetti gizli malzemeyi. Anlayacağınız artık hayatın hiçbir sırrı kalmadı.
Konudan uzaklaşıyorum, evim diyordum. Her zamana bir anı yüklemek beynimizi yoruyor olmalı. Evimi de yormuş, boyaları atıyor ağlamaktan. İstanbul'u kusuyor duvarları. Miadı dolmuş, ama o da benim gibi vedaları sevmez. İçine içine kusuyor işte tüm anıları.
Sonbahar da bitti yine. Biten her şey güzeldir. Bitmeseydi güzelliğini anlayamazdık, bundan eminim. Çünkü insanoğlu unutkan ve nankördür. Ona, bir şeylerin iyi olduğunu hatırlatmak için önce bitirmek gerekir. Bir daha sahip olamayacağını vurgulamak gerekir. Birdenbire biten şeylerin aslında en değerli şeyler olduğunu düşünürüz o zaman. Hayat çok değerlidir; çünkü biter. Hayatın sadece iki kişinin genlerini karıştırarak ortaya çıkardığı bir madde olduğunu kabul etmek işimize gelmez. Yedi milyar aynı tür hayvanı sui generis önemli kılan şey hepsinin ayrı ayrı bir sürü bitecek şeye sahip olması ve onları sonunda kaybetmesidir.
Artık siz de hayatın sırrını biliyorsunuz.
Desdemona tarafından gönderildi | 1:56 ÖS
0 Yorum:
Yorum Gönder
Damlat mürekkebini kağıdıma sen de! Dinliyorum?
Kaydol: Kayıt Yorumları [Atom]
<< Ana Sayfa