tanrı değil, tanrıça!

...ve Tanrıça sürekli aynı şeyleri yapmanın ne kadar sıkıcı olduğunu düşündü. Bir şeyler yapmalıydı... Bir şeyler yaratmalıydı. Eğildi ve yerden bir parça toprak aldı. Tekrar eğildi ve bir avuç su aldı. Bunları birleştirdi ve erkeği yarattı... 

Her şey güzel gidiyordu. Tanrıça mutluydu. Yarattığı bu şirin varlıkla ilgileniyor, gücünü ondan sakınmıyordu. Fakat sonra bir şey oldu. Erkek nankörlük etti ve diğer Tanrıçalarla ilgilenmeye başladı. Artık kendi Tanrıçasının yanına hiç gelmiyordu. Bunun üzerine Tanrıça çok kızdı ve erkeği cennetinden kovdu... 

Sonra kendi gibi güzel ve küçük kadınlar yarattı. Bu kadınlar ona asla ihanet etmeyeceklerdi. Etmediler de... Fakat zamanla o kadar çoğaldılar ki cennete sığmaz oldular. Bunun üzerine Tanrıçaları onlar için bir Dünya yarattı ve onları oraya gönderdi. Fakat burada cennetten kovulan erkek de vardı. Tanrıça bunu görüp çok sinirlendi fakat yapacak bir şey yoktu.

Aradan yıllar geçti... Tanrıça'nın yarattığı güzel insanlar Tanrıça gibi ölümsüz değildi ve kısa sürede ölmeye başladılar. Hâliyle sayıları da azaldı. Buna çok üzülen Tanrıça'nın tek bir şansı vardı. Bunun üzerine erkeği cennetine çağırdı ve onunla bir anlaşma yaptı. Erkeği dünyaya gönderdi. Erkek kadınların tekrar eski sayılarına dönmelerini sağlayacaktı, bunun karşılığında da Tanrıça ona dünyadaki nimetlerden sunacaktı.

Erkeklerin ve kadınların sayıları çoğalıyordu. Kadın ve erkek birbirini sevmişti. Kadınlar erkeklere aşık oluyorlardı. Erkekler de böyle söylüyorlardı(!?)

Fakat erkekler Tanrıça'ya bir kez daha ihanet ettiler ve kendilerini, insanları yaratanın bir Tanrı olduğunu söylediler. Ve tüm çocuklar buna inanıp, kendi çocuklarına da bunları öğrettiler. İnsanlar artık Tanrıça'nın varlığından bile habersizlerdi. Kimse artık ona inanmadığı için Tanrıça'nın ışığı söndü ve Tanrıça gökten düştü. Ve insanlar hiç varolmamış Tanrı'nın inancıyla yıllardır bir yaşam sürdüler...
                                                                                                                                                                                     
                                                                                                           
                                                                  Hâlâ da sürüyorlar...


/HazalKalinci~Francesca.